Straumar og stefnur Elliðaárdalsins
Hið lífræna rennur af gríðarmiklum krafti í ákveðna átt, á meðan hið manngerða þverar til þess að koma okkur frá einum stað til annars – við hróflum þannig við einu en látum annað vera.
Hávaðamiklar rásir standa í ákveðinni valdabáráttu en hafa þrátt fyrir það sín eigin yfirráðasvæði – hljóð sem geta samtímis verið yfirþyrmandi og róandi. Rásirnar miðla hljóðstyrki, titringi, tíðni og takti.
Rásirnar leiða okkur áfram sem byggðir stígar eða manntroðnir slóðar í náttúrunni og geta verið beinir eða straumlínulaga. Virðum fyrir okkur og hugleiðum rásirnar, ásamt öllum þeim tíðnum og titringum sem rúmast í þeim, sem og taktinn sem tifar í rásinni. Hægt er að ímynda sér rásirnar sem teknótakta spilandi saman, í sitthvoru lagi og stundum í kappi við hvora aðra.
Hvort teljum við hafa meiri kraft? Hin óbeislaða á eða brúin yfir hana, þ.e. krafturinn sem myndast í kjölfar hins manngerða og svo kraftur hinna óbeisluðu lífrænu náttúru?
The ebb and flow of Elliðaárdalur
The natural flows with great power in a certain direction, while the manmade crosses from a to b – thus, we humans disturb certain parts of the nature while leaving other parts alone.
Voluminous channels fight for control while still ruling over their respective domains – sounds that can be overwhelming and calming at the same time. Channels that are channeling volume, vibrations, frequencies and rhythm.
Channels lead us forth, as concrete paths or as manmade trails out in nature both straight and streamlined. Let‘s examine and meditate on channels, along with all the frequencies and vibrations that are stored within them, as well as the beat that ticks inside the channel. One could for example imagine a channel as techno beats booming in unison, separately and sometimes competetively against other channels.
What do we think has more power? The untamed river or the bridge across it, that is, the force that comes with the man made vs. the force of the untamed organic nature.
Of Horse and Man
Hanna Lind Rosenkjær Sigurjónsdóttir
Katrín Dögg Óðinsdóttir Kaewmee
Verkefnið „af hestum og mönnum“ fjallar um jafnvægi í samskiptum þessara tveggja dýra. Íslenski hesturinn hefur fylgt hinum íslenska manni frá örófi alda og er fyrir löngu orðinn stolt okkar og prýði. Auk þess er hann stór hluti af efnahagskerfi okkar sem ein helsta útflutningsvara þjóðarinnar og aðdráttarafl í túrisma. Tæplega 10.000 hestar eru á Íslandi og þurfa þeir allir að eiga í samskiptum við manninn að einhverju leyti.
Samskipti þessara tveggja tegunda geta þó reynst flókin. Samkvæmt lögum náttúrunnar er maðurinn rándýrið og hesturinn bráðin. Sem bráð er hestinum því lífræðilega lært að vera hræddur við manninn og ef ekki er farið rétt að í samskiptum getur sú hræðsla orðið yfirráðandi í lífi hestsins. Erfitt getur verið að greina hræðsluna en hún getur haft gífurleg áhrif á andlega og líkamlega heilsu dýrsins. Að sama skapi er þekkt einkenni meðal manna að vera hræddur við hesta enda stórar og stæðilegar skepnur. Því er mikilvægt að jafnvægi ríki í samskiptum þessara tveggja landnámsmanna Íslands og þeir umgangist hvor annan af væntumþykju og virðingu.
Ísland hefur lengi trónað á toppnum er kemur að velferð hesta. Nú hafa nýjar rannsóknir á vegum Animal Welfare Foundation hins vegar leitt í ljós að ekki er allt sem sýnist og hefur Ísland verið sakað um brot á dýravelferðarlögum vegna slæmrar meðferðar á blóðmerum. Blóðtökurnar sem um ræðir valda merinni mikilli vanlíðan og oftar en ekki varalegum skaða bæði líkamlega og andlega. Hafa þessar fréttir sett svartan blett á allt hestahald á landinu þó að hér komi í raun einungis fáir aðilar við sögu. Því er enn mikilvægara en áður að huga að velferð þessara skepna og standa vörð um þeirra heilsu og líðan.
„Af hestum og mönnum“ er verkefni ætlað að koma í veg fyrir að nokkuð þessu líkt gerist aftur með því að brúa bilið á milli þessara tveggja dýra, með fræðslu og umgengniskennslu. Með samspili og jafnvægi milli hests og manns verður verkefnið til í formi þriggja massa í þungamiðju hestamennskunnar á höfuðborgarsvæðinu, Víðidal. Eru massarnir staðsettir miðja vegu milli reiðhallar og yngra hesthúsahverfis, með útsýni yfir einn af reiðvöllum svæðisins.
Reiðstígar og hestagerði umvefja bygginguna og fær hesturinn því að fylgjast með manninum og maðurinn hestinum þar til þeir mætast í kennslurými. Geta þeir þar fengið leiðsögn um þarfir hvors annars og aðstoð við að kynnast hvor öðrum betur svo að jafnvægi og traust ríki ávalt í samskiptum. Á svæðinu er einnig sýningarsalur þar sem maðurinn getur fræðst betur um hestinn og hans þarfir áður en hann tekur lokaskrefið í áttina að honum. Önnur aðstaða ætluð manninum á svæðinu eru salerni, móttaka og starfsmannaaðstaða. Rými hestsins eru túnin allt í kring og hestalaugin sem ætluð er til að bæta bæði líkamlega og andlega heilsu hestsins.
Efni byggingarinnar eru einnig valin með velferð hestsins í huga en rannsóknir sýna að náttúrulegir litatónar henta hans líðan best og valda sem minnstu áreiti. Því leituðum við í náttúruna á svæðinu en öll efnin og litina má nú þegar finna í einhverri mynd í Víðidalnum. Byggingin sjálf hlýtur þó ekki stífustu lögum náttúrunnar og er augljóslega mannsins verk. Jafnvægið sem ríkir víða í Elliðaárdalnum milli mannvirkja og náttúru verður þó til með tíð og tíma er veðrun, vindar og gróður fá að leika lausum hala um bygginguna og þannig gera hana á einhvern hátt að órjúfanlegum hluta af svæðinu.
Urban Lab - Design Agency